Fragments of five tapes dealing with Willy Haye in the KNIL

   Tussendoor vertelt hij nog dat hij voordat hij weer naar Java ging om bij de marine te werken, hij bij de landmacht was. (Misschien opgeroepen en gemobiliseerd vanwege de dreigende oorlog.) Hij was brigadier bij een bepaalde mitrailleur afdeling. Die hele brigade is later gesneuveld bij de verdediging van een bepaalde brug. Hij hoorde dit van een collega douanier toen hij als krijgsgevangene in de gevangenis van Makassar terecht kwam.

   Later in Holland heeft Daddy Harms zijn horoscoop getrokken en daaruit bleek dat de zeemacht uiteindelijk de goede keus is geweest. Bij de landmacht zou hij gesneuveld zijn. Als B.B. ambtenaar zou hij onthoofd zijn.

   "Wat ik nu vertellen ga is gebeurd in het jaar 1940, in april. Ik moest toen voor herhalingsoefening naar Bandoeng. Voordat ik wegging, ging ik naar Malang om even mijn ouders te groeten. Toen heb ik mijn ouders verteld dat ik naar Bandoeng ging o.a. om me te verloven met Ilse Boon. Ik was van plan contact te maken met je moeder en dat heb ik ook gedaan. We zijn gaan wandelen, erg ver en erg lang. Bij dat wandelen heb ik grote blaren opgelopen, die van belang zijn later. Ik was dus altijd vermomd als soldaat, als brigadier, en met van die militaire laarzen aan. Die zijn erg zwaar en ook very rough on the feet. En zo heb ik dus blaren opgelopen.

Er kwam dan een moment dat we moesten gaan schieten, heel ver van Bandoeng. We moesten met de trein naar Tjilatjap gaan, een plaats in midden Java aan de zuidkust. Alhoewel aan de hele zuidkust van Java steile rotsen zijn, was daar precies een strand. Daar was een schietbivak en daar moesten we met een mitrailleur gaan schieten. We zijn dus in de trein gestapt en het heeft een hele tijd geduurd voordat we in Tjilatjap aankwamen en toen moesten we dan naar dat schietbivak gaan lopen. We hadden onze volle bepakking, karabijnen en rugzak, the whole works. En we moesten dus nog 6 kilometer gaan lopen.

Nadat we een half uur hadden gelopen, kon ik niet meer verder. De blaren zaten me dwars en toen viel ik dus uit, samen met een stelletje andere jongens die ook niet meer verder konden vanwege alle blaren die ze hadden opgelopen. Toen zijn we in een karretje gestapt, ze noemen dat een dokar of carreta, een wagentje met een koetsier en één paard. Behalve de koetsier konden 3 mensen meerijden in dat wagentje. Het was allemaal heel eenvoudig. Dus we zijn in dat wagentje gestapt en de driver zou ons brengen naar dat schietbivak."

   Elf Javaanse KNIL militairen bijeen in Nederland voor de herbegrafenis van generaal Van Heutsz. Ieder van hen is gedecoreerd met één of meerdere medailles. Amsterdam, 9 juni 1927. Source=[http://www.flickr.com/photo]

HOME